Nieuw Zeeland, zuider eiland

Wellington - Picton - Golden Bay
Zondag 10-03-2019
Om 6.00 uur opstaan, want we moesten vroeg vertrekken naar de veerboot. Babs blijft qua op tijd komen een echte Hollander, maar je merkt ook dat ze hier ook van de klok zijn. Bij de veerboot aangekomen ging alles erg snel, we konden zo de boot op. Best benieuwd naar de overtocht, want volgens de vele verhalen is dit al een super ervaring. Toen we de auto aan boord hadden was het tas pakken en het dek op, 3,5 uur zou de tocht in totaal duren. De eerste 2,5 uur zijn we samen druk bezig geweest met het verder uitdiepen van onze route op het zuider eiland. We zijn niet verder gekomen dan de eerste week, wat een werk. Daarna was het snel buiten, want we gingen door de prachtige fjorden, wat een uitzicht! Niet normaal! De mensen hadden gelijk een unieke belevenis. Wat stond ons toch weer te wachten... op een gegeven moment mochten we richting auto, yes de boot af! Rijden en verkennen! Helaas deed onze auto het even niet op moment van wegrijden. Dus hup auto uit en opnieuw starten, na een paar keer proberen sprong hij aan en konden we verder.Keken elkaar aan en gelukkig kunnen we dan samen vooral lachen. Vanuit Picton reden we naar Pelorus Bridge. Hier een prachtige wandeling gemaakt van een klein uurtje. Daarna nog even richting rivier, weer een plekje waar een stukje van Lord of the Rings is opgenomen. Wauw, wat mooi weer! We konden alleen niet te lang blijven hangen, want we wilden graag door naar Golden Bay, nog even uitwaaien aan het strand en wat laatste zonnestraaltjes meepakken. Het was een heerlijke plek, overal mensen in het water kinderen aan het spelen. Echt even ultiem genieten van alles om ons heen. We willen zoveel zien en de tijd vliegt voorbij! Tegen het begin van de avond zijn we naar Takaka gereden, hier lag onze camping. Nog even een tussenstop bij de supermarkt, biertje, wijntje, stokbrood, wat kaas en een olijfje. We moesten nu echt eerst even samen proosten op het feit dat we in Nieuw Zeeland zijn, want die tijd hadden we onszelf nog niet gegund. De camping lag op een prachtige plek aan de rivier, dus een top plek om even samen te proosten. Het blijft verbazingwekkend dat er zoveel free campings zijn op zulke unieke locaties. Waar zijn we toch terecht gekomen, we blijven ons het steeds weer afvragen. Wat geweldig!

Golden Bay - Abel Tasman - Farewell Spit
Maandag 11-03-2019
We gingen aan de noordzijde het Abel Tasman national park in. Het bracht ons langs een ander stuk van de Golden Bay. Onze mond viel op een gegeven moment open van verbazing toen wij een bocht om kwamen en het strand zagen. Het was op dat moment eb, dus zagen wij een uitgestrekt strand, zo groots, zo mooi. Samen genoten van het zicht, toen verder richting het park. Hier hebben we een korte wandeling gemaakt naar de Wainui Falls. De korte wandelingen die de parken aanbieden zijn fantastisch voor ons, zo kunnen we er meerdere per dag doen en op deze manier allerlei indrukken opdoen. De omgeving was erg mooi, de wandeling liep langs een rivier en over bruggetjes. De waterval was gaaf om te zien, het liefst spring je meteen in het water om er te zwemmen, maar helaas was het daar te koud voor vandaag. Na de wandeling verder omhoog. We reden langs de Te Waikoropupû Springs en konden het niet laten hier ook even te gaan kijken. Het bracht ons naar het meest heldere zoet water meer in de wereld, oke op een of ander zoet meer in Antarctica na, maar toch! Alles zag je in dit meer zitten, iedere plant, vis, steen, noem maar op. Het was erg indrukwekkend. Hup, weer verder naar boven. We gingen naar het noordelijkste puntje van het zuider eiland, Farewell Spit. Een wandeling langs het strand bracht ons naar de duinen, en niet zomaar duinen. Weer zo wijds, zo groots, zo mooi. Rennen door de duinen dat riep het wijdse bij je op. We hebben in dit gebied een ronde van zo'n 3 uur gemaakt. Het meest bijzondere was dat je van strand bezaaid met aangespoeld hout, naar parel witte duinen, een schoon uitstrekt strand en toen naar schapenweide ging. Zoveel afwisseling in een korte tijd. En dan de frisse wind, heerlijk! Zo fijn.

Murchison - Hokitika
Dinsdag 12-03-2019
Nee, het was super slecht weer. Dus in de relax stand. Alleen kwamen wij er toen achter dat het 9.30 uur uitchecken was, toch nog haasten. En meteen maar verder gereden. We gingen een wandeling maken waarbij we over de langste swingbridge kwamen van Nieuw Zeeland. Echt weer wat voor Babs. Zij heeft het nooit zo op die wiebelende bruggen. Maar je komt ze overal tegen tijdens je wandelingen, dus het gaat steeds beter. Alleen blijven de records heel snel er over en niet stoppen staan. De wandeling was ondanks de regen heerlijk. We hebben gewoon een grote ronde gepakt, met even uitwijken naar de waterval. Hier konden wij het weer eens niet laten om via de stenen naar beneden te klimmen, zodat we zo dicht mogelijk bij de rivier en waterval kwamen. De stroming in de rivier was flink, hier wilde je niet per ongeluk invallen, dus op veilige afstand blijven. Na deze wandeling verder via The West Coast. De route was zo mooi, zo gaaf, helemaal langs de kust. Op meerdere plekken gestopt om alleen maar te genieten. En we hadden geluk, de zon leek steeds meer door te breken.
Toen we stopten bij pancake rock viel onze mond weer eens open van verbazing. Wat mooi! Een rotsen partij dat eruit zag als een stapel pannenkoeken door alle 'laagjes' die er waren. Het gaf een heel gaaf zicht, zeker met de kustlijn op de achtergrond. Hier heerlijk even rondgeslenterd.

Hokitika - Franz Josef Glacier
Woensdag 13-03-2019
Yes! We gingen in de ochtend kajakken op het Mapourika meer. Dit meer lag voor de Franz Josef gletsjer. En het was, met af en toe een klein zonnetje, heerlijk! Het meer was net een spiegel, zo glad. Het was een prachtige tocht met uitzicht op de gletsjer. Ongelofelijk, wat een gigantische berg, zo mooi met die witte toppen. Tijdens het kajakken vertelde de gids wat over de plaatselijke natuur. En dat het bosgebied waar we langs kwamen stamt qua DNA uit de tijd van de dinosaurussen blijkt uit onderzoeken. Bizar dat het er in die tijd hetzelfde uitzag. Eigenlijk nauwelijks te geloven. Daarnaast vertelde hij wat over de kiwi vogel die hier voorkwam, maar dat de kans nihil is om hem te spotten. Dus die hoop hebben we maar opgegeven. Nog geen 2% van de Nieuw Zeelanders zelf heeft hem ooit in het wild gespot. Zo zeldzaam dus. Tegen het einde van de tocht kwamen er wat druppels uit de lucht. Het weer sloeg in een keer om. Hierdoor moesten we onze middag planning, wandelen naar de Fox Glacier cancelen. Alle wandelroutes waren gesloten. Het was te gevaarlijk geworden door de eventuele ijsverschuivingen die plaats konden vinden. We baalden, want het moest erg mooi zijn. Maar gelukkig maakte de geweldige kajak tour een hoop goed. En we Mount Cook nog in het vooruitzicht, dus hopelijk dan een herkansing. Verder doorrijden naar de camping dan maar en af en toe stoppen onderweg om te genieten van de natuur.

Queenstown
Donderdag 14-03-2019
De dag starten met een boottour, naja met een Tunder Jet over het water crossen. Een 'must do' in Queenstown. Jim vond het prachtig om heerlijk over het water te vliegen en wat plezier te maken met een boot. Babs deed mee en vond alles prima vandaag. Zeiknat (vooral Jim) kwamen we van de boot. Babs was zo slim geweest haar regen jas aan te trekken. Jim kreeg constant plenzen water over zich heen. Maar hij had gelachen en onwijs genoten, dus het nat zijn was bijzaak. Door naar de auto, want vandaag we gingen naar de Kawarau Bridge. Een bungy jump stond op de planning. Babs had dit (vervroegd) gekregen voor haar verjaardag. Na lang twijfelen, buikpijn en niet slapen heeft ze een deal gesloten met Jim. Ze ging alleen als er samen gesprongen kon worden, shit! Het weer en waterlevel van de rivier zaten mee, dus ze moest springen. Toen we aankwamen, was het betalen (en dan kon je echt niet meer terug, niet gaan was geld kwijt) en wegen om alles qua kabels goed af te stemmen. Nu was het wachten en nog even kijken. Jim was helemaal in zijn nopjes. Hij stond alleen maar te lachen. Babs stond te shaken en deed er alles aan haar tranen te bedwingen, want niet huilen was de deal. Na 45min wachten was het zover. Onze voeten werden met een handdoek ingebonden, nee alleen een handdoek! Zijn ze gek! Om de handdoek heen kwam een touw, deze werd op een bepaalde manier om je voeten gewikkeld. Toen was het helemaal steigeren bij Babs, je gelooft toch niet dat ze op deze manier gaat, voelde zo onveilig. Maar ze konden 100% veiligheid garanderen. Gelukkig hadden we nog wel een tuigje om met een extra beveiliging. Eenmaal op het randje stond Jim te stralen. Hij had geen tijd om maar een moment angstig te zijn, want Babs was veelte bang. Zij nam hierdoor alle angst weg. Het was aftellen 3-2-1, jump! Jim genoot, met ogen open sprong hij. Babs ogen stijf dicht en gillend: 'Ik wil niet!'. Bij de eerste keer dat we 'neer kwamen' zei Jim: 'Babs open die ogen en kijk!'. We keken elkaar aan, lachend en jubelend van plezier. We stuiterden nog een keer flink hoog terug! Alle angsten voorbij, zo gaaf, zo tof. Zouden beide zo nog een keer willen en dan individueel. Alle plezier van ons afgeschreeuwd! Het gevoel van yeah! Ik leef! Onbeschrijfelijk. Wat een dag. Niks meer gedaan, om alles te laten bezinken.

Milford Sound
Vrijdag 15-03-2019
Met een geregelde tour richting Milford Sounds vanuit Queenstown. Jim had even geen zin om te rijden en een relax dag moet kunnen. Maar weggaan ging niet zo makkelijk, de camera was weg. Babs helemaal in de stress en Jim redelijk kalm. Hij wist bijna zeker dat we hem bij het bungy jumpen op de balie hadden liggen en ze hadden hem vast gevonden. Babs had geen rust tot ze het zeker wisten, dus toen het 08.00 uur was meteen bellen, helaas 09.00 uur gingen ze daar pas open. En dan moet je relax in een bus zitten. En naar een giga mooie plek (de Fjorden) zonder camera! NEE!!! Om 09.00 uur weer bellen, yes er was een camera gevonden, maar de verbinding viel uit. Vanaf nu bleken we verder zonder signaal te zitten. Jim was helemaal relaxt en we zouden hem gaan ophalen. Babs nog over de zeik, want we hadden geen 100% zekerheid dat deze van ons was. Maar hoevaak vinden ze nu een camera op een dag. Loslaten en nu volop genieten. In de bus een jongen aan zijn jasje getrokken en gevraagd of hij zijn foto's met ons wilde delen, dit was prima, dus nu hopen dat hij ze mailt. Verder met onze dag. We maakten een eerste stop bij het spiegel meer, prachtig hoe de bergen hierin reflecteren. Na 5 minuten genieten moesten we de bus weer in (dat is het nadeel van met de bus mee, je moet je houden aan tijden). We gingen door naar Milford Sounds waar we de boot op gingen om te cruisen door de Fjorden. Dit was prachtig! Anderhalf uur varen door dit grootse gebied. Omgeven door hoge bergen, grote waterwegen en de vele watervallen. We keken onze ogen uit. Zo mooi. De rit er naartoe van 5 uur was het meer dan waard geweest!
Terug bij de bus kregen we te horen dat het inderdaad om onze camera ging. Babs (de controlfreak) had snel even de buschauffeur gevraagd te bellen tijdens onze cruise om te verifiëren of het om onze camera ging. Een zucht van opluchting! Konden we die straks oppikken en totaal ontspannen terug. Op de terugweg zijn we nog een aantal keer gestopt om te genieten van de omgeving. Wat een dag, weer zoveel indrukken.

Queenstown - Slope Point
Zaterdag 16-03-2019
Een flinke rijdag vandaag, we wilden helemaal naar het zuiden door rijden richting The Catlins. Dit gingen we doen via de kust, dus een mooie kustroute stond op de planning. Onze eerste stop was bij Te Waewae Bay. Op dit punt zou je de kou van Antarctica moeten kunnen voelen. Flinke wind stond er en koud was het ook, of het dan daadwerkelijk de kou van Antarctica is laten we in het midden. Het was in ieder geval een prachtig uitzicht, we konden een flink stuk weg kijken via de kust. Even lekker uitwaaien. Toen verder gereden naar Colac Bay, even benen strekken en een stukje over het strand wandelen. Om daarna te genieten van een heerlijk kopje koffie in een plaatselijk tentje. Want zo nu en dan even koffie drinken samen en stilstaan bij alles wat we doen is erg belangrijk. Het vliegt allemaal voorbij. Het was nu namelijk een flink stuk rijden naar Curio Bay, ongelofelijk wat we daar zagen was echt niet te beschrijven zo mooi! En je gelooft het nooit, maar er zwommen dolfijnen in de baai, het kleinste dolfijntje van de wereld. Mensen sprongen het water in om met ze te zwemmen en kwamen op een meter afstand van de beestjes, voor ons was het iets te koud. Op deze plek moest ook de meest zeldzame pinguïn voorkomen, geel oog, helaas niet gezien. Morgen weer nieuwe kansen, wie weet. Voordat we naar de camping gingen zijn we nog naar Slope Point gewandeld. Dit is het meest zuidelijke stukje van het eiland. Wat wederom een prachtig uitzicht had.

Slope Point - Moeraki
Zondag 17-03-2019
Doorgereden naar The Nugguts. Hier onze camper geparkeerd en gewandeld naar het uitzicht punt bij 'the light house'. Tijdens het wandelen genieten van de jonge zeehondjes die aan het spelen waren in een pooltje. Een zwem vogels die vlak over het water scheerden en zo de hoek om kwam. Golven die flink tegen de kant sloegen. En dat het uitzicht, geweldig, wat een flinke klif. Prachtig, weer een fantastisch landschap. Via de kust, met onderweg enkele stops om te genieten, doorgereden naar Moeraki. Hier naar de Moeraki Boulders geweest. Stuk over het strand gelopen. En we kwamen uit bij een verzameling bolvormige keien, verstrooit langs het strand. Ze werden alleen volledig zichtbaar bij laag water. Een bijzondere gewaarwording. Het lage water hadden we alleen geen rekening mee gehouden, maar gelukkig hadden we laag water, pfw! Tot slot nog naar een pinguïn spot plek gereden, want het was Jim beloofd om hier nog even te kijken in de hoop dat hij zijn pinguïns zou zien. Het wachten werd beloond, de meest zeldzame pinguïn, Yellow Eye, gespot. Gelukkig! Jim helemaal blij, doel behaald. Nu rustig verder rijden. Jim wilde graag dicht in de buurt van Naseby slapen, waar we morgen naar toe gingen. Het was nog zo'n 100km rijden. De route was geweldig! Kwamen weer in een totaal ander landschap, het leek wel 'the Grand Canyon'. Waar zaten we nu toch weer. Prachtig! De camping lag ook ergens in dit gebied, op een afgelegen plek. We moesten eerst een hek openen voordat we er konden komen, waren erg benieuwd waar we terecht zouden komen en of er überhaupt wel mensen waren op deze camping. Na een spannende weg kwamen we op de kampeerplek aan. Gelukkig, we stonden niet helemaal alleen.

Naseby - Bendigo
Maandag 18-03-2019
Goed geslapen, totale stilte in dit gebied, heerlijk! Doorgereden naar Naseby. Een authentiek dorp, waar we heerlijk gewandeld hebben in het bos. Het was een warme dag vandaag, dus besloten we dingen los te laten en na de wandeling nog een verfrissende duik te nemen in het meer aan de rand van het bos. Verfrissend was het zeker, brrrrr, zo koud. Het leek wel een vrieskist. Maar heerlijk! Hier lekker genoten van de zon. Toen we weer opgewarmd waren zijn we naar een historische brug gereden in Ophir. Alleen de rotsen partij voor de brug al, prachtig. Wat een geweldig aanzicht. Een dan de brug zelf, wauw, en dan van die houten planken waar je overheen moet, dat alles kraakt, maakt het gevoel erbij nog beter. Vanuit hier reden we door naar het volgende authentieke dorpje, Clyde, even lekker genieten weer in het zonnetje op een terrasje met een kop koffie. Wat een heerlijke relaxe dag, meer hadden we vandaag niet nodig. We sloten de dag af op een camping in Bendigo, aan een gigantisch meer. We genieten iedere keer weer van al die mooie camping plekjes, ze blijven bijzonder.

Bendigo - Mount Cook
Dinsdag 19-03-2019
Hup daar gingen we weer. We hebben het tempo er flink in, we willen zo graag zoveel mogelijk zien. Dus door, richting Mount Cook. Onderweg nog een stop gemaakt bij 'the Clay Cliffs'. Hier een stukje gewandeld naar de kliffen toe en je kon er ook nog tussendoor lopen. Het gaf een prachtig beeld. En de kliffen hadden een erg bijzondere structuur en mooie kleuren. Ze zijn nog niet echt ontdekt door het massa toerisme, dus het was er heerlijk rustig! Eind van de ochtend zijn we verder naar Mount Cook gereden. Onderweg nog een aantal keer gestopt om te genieten van de verbazingwekkende blauwe meren en later ook met uitzicht op Mount Cook erbij. In de middag aangekomen op de camping. Deze lag aan de voet van het gebergte gebied. 's Middags zijn we gaan wandelen naar het gletsjer meer en het uitzichtpunt op de gletsjers. Dit wilden we eigenlijk morgen pas doen, maar Babs had heel naïef besloten dat we een helikoptervlucht gingen maken in dit gebied. Jim zag dit helemaal zitten dus omgooien de planning en doen! Maar eerst de wandeling, deze was al geweldig! Wat een prachtig gebied, de warme zon in je gezicht en tegelijkertijd met één been in de sneeuw en op het ijs. Het meer (melk wit) aan het eind van de wandelroute had ook flinke ijsschotsen in het water drijven. Babs kon het niet laten het meer in te gaan (oke tot aan de knieën) om te ervaren hoe koud het nu echt was. Wat een heerlijke dag, met weer zoveel mooie dingen.

Mount Cook - Lake Takepo
Woensdag 20-03-2019
Stuiter de stuiter! Yes, vandaag gingen we de helikoptervlucht maken. We hadden er super veel zin. Keurig op tijd zaten wij te wachten bij het afgesproken pick-up point. Om 10:35 uur was er nog niemand dus even bellen waar ze bleven. Het bleek dat ze ons al een aantal keer hadden gebeld, maar vliegtuigmodus stond aan, oeps! Ze hadden geen pick-up car, of we zelf die kant op konden komen. Het moest haalbaar zijn voor 11:00 uur. Het was even haasten en dat was aan alles te merken bij Jim. We waren op tijd, snel een safety-check en toen was het al helikopter in en gaan. Wauw! Heel rustig stegen we op, een helikopter vliegt blijkbaar heel stabiel. Dit hadden we beide niet verwacht. De herrie was wel aanwezig, maar daar hadden we onze koptelefoon voor, zo kon de piloot meteen met ons communiceren. Die koptelefoon was ook wel iets stoers, maakte het plaatje helemaal compleet, vooral met dat microfoontje eraan. Als twee, dolgelukkige, kleine kinderen zaten we in de helikopter. De grijns van onze gezichten verdween niet meer. We genoten volop, het uitzicht was magistraal! Zo onbeschrijflijk, zo mooi. Van onderaf leken de gletsjers lang niet zo groot dan vanuit de lucht. En toen stonden we er ineens midden tussen. Het leek wel een scene uit een film. Landen, bukkend uit die helikopter kruipen vanwege die wieken die nog aanstonden, lopen op ijs en overal bergen en ijstoppen om je heen. Niet in woorden te beschrijven hoe je je dan voelt. In ieder geval heel klein. De hele tocht duurde een klein half uur, het had wel uren mogen duren, maar helaas aan alles komt een eind. Eenmaal op de grond stuiterden we verder, zoveel energie hadden we ervan gekregen. Even uitwandelen dachten we. Dit was een minder goed idee, want we merkten dat we even niets moesten doen, ipv weer hup wandelen. Het moest echt even landen. We reden verder naar lake Takepo, hier samen heerlijk aan de waterkant gezeten en geluncht. Samen besloten om zover mogelijk door te rijden naar Christchurch en niets meer te doen vandaag.

Christchurch
Donderdag 21-03-2019
Naar een prachtig uitzichtpunt gereden, vanaf hier hadden we zicht over de hele stad. Even samen kletsen en het hebben over alles wat we hebben meegemaakt hier in Nieuw Zeeland. Deze gesprekken zijn zo fijn. Herinneringen ophalen, terugblikken en dingen laten bezinken. Op een gegeven moment keken we elkaar aan en hadden beide zoiets, wat zijn we godsnaam aan het doen, weer door met dingen doen. Misschien nu juist even niets doen. Dus besloten om naar de camping in Christchurch te rijden hier 2 dagen te staan en uit te rusten. De rest van de middag hebben we besteed aan uitrusten en wat klungelen.

Vrijdag 22-03-2019
Het besef was daar, onze laatste dag Nieuw Zeeland, morgen vliegen we naar Australië. In de ochtend de hele camper uitgepakt, opgeruimd, schoongemaakt en onze tassen voor zover dat kon gepakt. 's Middags de stad zelf bezocht. Wat rondgeslenterd, museum bezocht met een tentoonstelling over de opbouw van Australië, van de Aboriginals tot nu. En nog even door de Botanische tuin gelopen. Hier werden we ook geconfronteerd met de enorme bloemenzee en mensen die de slachtoffers van de aanslag op de moskee aan het herdenken waren. Jeetje, dan krijg je even kippenvel en slik je een keer flink. Met de neus op de feiten gedrukt worden. Wat een impact. En mooi hoe ze er Nieuw Zeeland mee omgaan, hoe ze het oppakken en er echt voor elkaar zijn. De dag afgesloten met een hapje en drankje. Even samen na genieten van ons geweldige avontuur.

Zaterdag 23-03-2019
Rustig starten aan de dag. We vlogen pas begin van de avond, dus hadden nog even de tijd. Voordat we de auto moesten inleveren nog een boerenmarkt bezocht. Hier heerlijk gebruncht. Overal verse producten en alles proeven, daar houden we wel van. Na ons bezoek richting het verhuurbedrijf en door naar het vliegveld.

Nieuw Zeeland je hebt ons onwijs gelukkig laten zijn. Wat een schoonheid ben je. Rust, ruimte, prachtige natuur. Mooie campings op de meest bijzondere plekken. Wij snappen nu waarom mensen zeggen het mooiste land ter wereld. Als mensen zullen vragen wat vonden jullie het mooiste van de reis dan kunnen we deze vraag nu beantwoorden. Wij zijn van je gaan houden.