Indonesië, Java & Sumatra

Indonesië
Deze reis maken we samen met Babs haar ouders. Wij hebben er zoveel zin in om samen te zijn. Samen veel leuke dingen doen. Bezoeken van tempels, de jungle, watervallen, stadjes.

Java
Jakarta
Woensdag 10-04-2019
Afgelopen nacht 7uur moeten wachten op het vliegveld in Bali, dus elkaar afwisselen met wat slapen op een bankje. Gelukkig viel het allemaal mee en ‘vloog’ de tijd voorbij. Hup het vliegtuig in, de vlucht ging super snel en voordat we het wisten waren we geland, Java, Jakarta! Begin van weer een nieuw avontuur! We hebben even moeten wachten maar toen werden we opgehaald door de shuttle van ons hotel. Deze lag praktisch naast het vliegveld waar we morgen in alle vroegte pap en mam zouden ophalen! Dus dat betekende voor de rest van de dag heerlijk niksen, in bed liggen films kijken, roomservice bestellen en vooral uitrusten. We zullen de energie nodig hebben voor het drukke programma dat op de planning staat.

Bogor
Donderdag 11-04-2019
Babs had het niet meer, ze wilde zo snel mogelijk naar het vliegveld om haar ouders op te halen. Zo lang gewacht en dan na een half jaar elkaar weer zien! Om 7uur pakte we de shuttle terug naar het vliegveld. Voor Babs duurde iedere minuut te lang en Jim bleef er heel relaxt onder. Eenmaal aangekomen bij het vliegveld zat de pas er flink in, ze waren al geland en Babs wilde ze ontvangen. Jim bleef nog steeds kalm en gaf aan dat we alle tijd hadden ze moesten immers de douane nog door (dit duurde bij ons ook een uur). Toen we bij de arrivels aankwamen zagen we pa al zitten, huh? Zo snel hoe kon het? Ze waren iets eerder geland en met 15min overal doorheen. He, shit! Dan maar meteen die dikke knuffel! Elkaar even vasthouden. Zo fijn! Daar was mam ook. Ze was zich nog even omkleden, natuurlijk veel te ‘winters’ gekleed dus dat moest snel verwisseld worden voor wat luchtigs. Vasthouden en meteen flink kletsen. Pap en mam waren kapot, maar moesten meteen van alles aanhoren. Na 10min was alles weer als vanouds en kwamen alle standaard patroontjes weer boven drijven. Moe of niet we gingen meteen door met de bus naar Bogor waar we de eerste 2nachten zouden verblijven. Na 2uurtjes in de bus waren we er, iedereen vloog op je af met taxi taxi taxi. Was even wennen voor pap en mam. Maar niks geen taxi we gingen lopen. Even benen strekken en het was niet zo ver, ahum! Onderweg bleek wel anders en we kwamen door bijzondere buurtjes heen. De wandeltocht was al erg indrukwekkend. Bij het hotel aangekomen werden we erg vriendelijk ontvangen. Uitgeput en bezweet ploften we neer in de stoelen voor onze kamers. Even bijkomen en opfrissen. Pap en mam even wat slapen en wij een Indonesische sim-kaart scoren, want die hadden we hier echt wel nodig. Rond een uur of drie was iedereen klaar om naar de Botanische tuinen te gaan, deze moesten hier erg indrukwekkend zijn. Toen we aankwamen hebben we een 15min door de tuinen gelopen. We zagen het terras en zeiden laten we daar vooral gaan zitten en genieten van onze eerste dag samen. De eerste bourgondische dag in Indonesië was een feit.

Vrijdag 12-04-2019
Vroeg uit de veren, meteen het tempo erin. Vandaag een bezoek brengen aan een tempel en verschillende watervallen. We werden vroeg opgehaald door onze driver, die door het hotel voor ons was geregeld, helemaal top! Eerst richting Pura Gunung Salak, de tempel. Alleen was het een ramp om weg te komen uit de stad, zo druk! Aangekomen bij de tempel kwam er meteen een man op ons afvliegen, vrij bozig en resoluut zei hij dat we het complex niet in mochten, want ze waren aan het bidden. Prima, we liepen rustig naar boven en bekeken het van de buitenkant. Toen kwam er iemand naar ons toe die vroeg waarom we niet binnen gingen kijken dat mocht best. We keken elkaar aan en het was echt even huh? De boze man kwam er natuurlijk meteen aangestormd en moest vooral geld zien voordat we iets konden. Dan merk je meteen weer dat je hier alles af kunt kopen met een stuiver, owja, vergeten zo werkt het hier! Toen we iets hadden gedoneerd liepen we het complex binnen.
Zo prachtig, wauw, een plaatje! Al die Boeddhistische tempeltjes en de details, geweldig! Het mooiste was nog dat we er helemaal alleen waren, de rust, de stilte, de kalmte. Op ons gemak liepen we hier rustig rond. Nadat we alles hadden bekeken gingen we verder, maar voordat we de auto instapten nog even wat drinken. We gingen bij een klein barretje zitten en merkten al snel dat iedereen kwam kijken. Blijkbaar iets heel bijzonders, blanke mensen. Iedereen wilden met ons op de foto, wij waren net de attractie ipv de tempel waar we voor kwamen. Enfin na een praatje en een fotootje, verder met ons programma. Bij de watervallen werden we ontvangen door een locale jongen die ons zou gidsen. Hij ging met ons alle watervallen af, totaal waren het er 3. De eerste lag helemaal verstopt, zonder hem hadden we deze zeker niet gevonden. We moesten door een stroompje lopen om er te komen. Prachtig! Even genieten en verder naar de tweede. Dit was een kleine, maar gaf de gelegenheid om even te zwemmen, even afkoelen. En hier stond iemand wat te kokkerellen dus hebben we meteen wat gesnackt. Door naar de laatste, een flinke hoge, waar het water met kracht naar beneden kwam! Drie wauw momentjes op een rij en zoals pap dan zegt; ‘allemaal cadeautjes’. Toen we terug liepen richting de auto begon het keihard te regenen, perfecte timing dus, net toen we klaar waren. We zaten in de overgangsfase qua seizoenen, dus een flinke plensbui per dag was normaal. Eenmaal bij de auto terug reed de driver ons nog naar een restaurantje waar we samen rustig nog wat hebben gezeten met een prachtig uitzicht over de wijkjes van de stad, de rivier die er doorheen stroomde, de kinderen die je overal zag spelen, de mensen die in de weer waren, heerlijk om het “echte” leven te zien!

Bandung, via Puncak Pass
Zaterdag 13-04-2019
Onze driver was er weer vroeg, hij zou ons vandaag wegbrengen naar onze volgende stop, Bandung. De route die we namen was de Puncak Pass, deze staat bekend om zijn vele theevelden waar je doorheen rijdt. Het was een flinke rit, we zouden de hele dag onderweg zijn en het was zaterdag dus druk op de weg, de lokalen gingen er zelf massaal op uit. Onderweg zijn we her en der gestopt en hebben we genoten van de prachtige uitzichten. Op een gegeven moment reden we langs een gebied waar je mensen zag para-glyden. Mam en Jim keken elkaar aan en begonnen een beetje te lachen, zou wel leuk zijn he om even te doen, al was het snel. Dus ja hoor, we stopten bij het para-glyden en besloten het te doen. Naar beneden over de theevelden heen het dal in. Pap paste en bleef boven op ons wachten, een voor een gingen wij naar beneden. Wauw wat was het mooi en rustgevend. Heel relaxt zwevend naar beneden. Babs landde als eerste, daarna volgde mam en Jim. Mam vond het erg mooi, maar moest ook even haar hoogtevrees angst overwinnen, hier was ze flink mee bezig, dus naar beneden kijken heeft ze nauwelijks gedaan. Maar super knap. Toen wij weer terug boven waren reden we verder richting Bandung. Om een uur of 17.00 kwamen we aan. Over zo’n 120km hebben we ruim 8uur gedaan. De wegen die slecht zijn en zoveel drukte op de weg. Dit was voor pap en mam even wennen.

Zondag 14-04-2019
Om 08.30uur stonden we alweer paraat.
Onze nieuwe driver stond klaar om ons mee op pad te nemen. Een oud mannetje die zijn beste outfit had aangetrokken voor ons, zo lief! En hij had een geweldige auto voor ons geregeld! We startten onze dag met een bezoek aan het witte krater meer (Kawah Putih). Een prachtig melk wit meer, we konden er maar max 15 min blijven vanwege de sterke zwavelgeur. Het was een ongelofelijk mooi natuurverschijnsel om te zien. En net toen we weggingen begon het weer flink te regenen, alsof het allemaal zo perfect getimed was. De regen hield namelijk op toen we aankwamen bij de hotsprings (Kawah Cibuni Rengganis). Nog totaal onontdekt door toeristen, we waren hier ook de enige. Wat weer maakten dat wij de attractie waren. In eerste instantie wilden wij wel even het warme water in, maar er was zoveel te zien qua warmte bronnen, modder baden, kleine beekjes die overal stroomde, een waterval, dat we daar niet eens meer de tijd voor hadden. En daarnaast was het minder gepast om in dit strengere Islamitische gedeelte met onze Westerse badkleding het water in te gaan. Dus gekozen om even heerlijk pootje te baden in de warme zwavel baden. Maar goed ook want water was zo warm dat zelfs potje baden een uitdaging was.

Pangandaran
Maandag 15-04-2019
Verder reizen vandaag. We gaan richting het strand. Dit betekende zo’n 8uur weer bussen. Onderweg zijn we nog even snel ergens gestopt om te eten en voor de rest was het alleen maar reizen. Om 16.30uur kwamen we aan in Pangandaran, helaas geen taxi te bekennen. Maar iedereen stond natuurlijk klaar om je te helpen. Ze boden alleen meest belachelijke dingen aan qua prijzen. Waarvoor je normaal €1,- betaald voor de taxi vroegen zij er €15,-. Blanke Westerse toeristen, die gaan we even uitkleden dachten ze. Dus wij liepen gewoon naar iemand die in de auto zat en vroegen of hij ons wilde brengen naar het hotel voor een eurootje extra. Zijn ogen begonnen te glimmen en hij hoefde er niet eens over na te denken. De taxi was geregeld. Geweldig om iemand dan zo gelukkig te kunnen maken! En wij waren allang blij dat we eindelijk bij ons hotel waren. Heerlijk nog even een duik in het zwembad en uitrusten!

Dinsdag 16-04-2019
Al vroeg werden we opgehaald door Dindin. Een dagje op de scooter, naar the Green Canyon en the Green Valley. We waren met 9 personen in totaal, natuurlijk hadden de Nederlanders ook hier weer de overhand. We reden door een prachtig gebied van rijstvelden en geweldige natuur. Kwamen door straatjes waar geen auto kon komen. Stopten bij een boer die suiker haalde uit de palmboom. Hij liet ons het gehele proces zien. Om suiker uit de palmboom te halen moest hij 2x per dag de boom in klimmen met zijn emmertje. Laat de arbo in Nederland maar niet zien hoe, want qua veiligheid zou dat bij ons ten strengste verboden zijn. Maar hier kan alles wat dat betreft. Even later stopten we ook nog bij iemand die wajung poppen maakte, nog geheel met de hand. Mam kwam natuurlijk meteen in de verleiding en kon het niet laten er een te kopen. Mooi, haar souveniertje was binnen. Pap die natuurlijk meteen zei; ‘waar zet je dit dan neer? en dan nu niets meer kopen’. Babs kwam niet meer bij van het lachen, het blijft ook altijd hetzelfde liedje, heerlijk! Na 2uurtjes kwamen we aan bij het wandelpad naar the Green Canyon. We moesten nu nog een kleine 30min lopen door de dichtbegroeide jungle. Wat een geweldige route, lekker buiten de gebaande paden. En zo super om te zien dat pap en mam gewoon volgden. Yes we waren er! Bij de rivier! We gingen ons stroomafwaarts laten meenemen. Waarbij we van stenen, rotsen, watervallen afsprongen. Een groot avontuur. Heerlijk in het water en de omgeving was prachtig! Toen we het water uitkwamen stond de lunch al klaar, want naar de lunch zouden we verder rijden naar the Green Valley. Hier gingen we de boot op, anders konden we er niet bij komen. We kwamen in de vallei aan en je waande je in een paradijs, zo mooi, zo groen. Het leek wel een sprookje! Zo gaaf om steeds maar weer te mogen zien hoe mooi de wereld is met zijn prachtige natuur. Wat een ongelofelijk mooie dag!

Woensdag 17-04-2019
Het reistempo ligt weer aardig hoog. We doen heel veel dingen op een dag. Soms moeten we dan even de tijd nemen om alle indrukken te verwerken en we moeten ook aan de oudjes denken die nu mee zijn! Dus even een rust dagje. Iedereen even zijn eigen ding doen. De een loopt lekker over het strand, de ander leest zijn boek of kijkt zijn serie. En af en toe lekker plonzen in het zwembad. Even bijkomen!

Yokjakarta, Borobudur
Donderdag 18-04-2019
Een flinke rit vandaag op de planning, richting Yogjakarta met onderweg een stop bij de Borobudur. De reis zal zo’n 10 uur duren. Om 16.30uur kwamen we aan bij de Borobudur. Het was allemaal even haasten maar gelukkig we waren op tijd! De tempel was gigantisch, zo groots. Prachtig om te zien! Wat een bouwwerk, met al zijn details. Overal stonden een soort klokken met boeddha’s eronder en allerlei figuren die overal in verwerkt waren. Wat een kunstwerk om te zien! Een mooie onderbreking van de lange rit.

Vrijdag 19-04-2019
Een dagje zelf wat doen, wat rondlopen door de stad. Marktjes bezoeken en overal lekker snuffelen. We zorgden ervoor dat we rond het middag uur weer terug waren bij het hotel. Hier hebben we nog heerlijk genoten van het zwembad, wat gelezen, gerelaxt en de reis verder uitgestippeld. Iedereen even lekker zijn eigen ding doen.

Zaterdag 20-04-2019
Om 08.00uur stond onze driver er. Vandaag begonnen we de dag met een bezoek aan het paleis van de Sultan. Het paleis zelf was niet erg boeiend qua bouwwerk, maar de verhalen, de geschiedenis wat onze gids overal bij vertelde was bijster interessant. Op deze manier veel te weten gekomen over het land zelf en zijn relatie tot Nederland. Na dit bezoek zijn we plekken gaan bezoeken waar ze ons vertelde over de kunst van het batikken. Hoe deze verf techniek op stof tot stand is gekomen en hoe ze dit uitvoeren. Hier hebben we een stoffabriek bezocht en een kunsthandelaar. En dit was veelal terug te zien in de wijk rondom het waterpaleis. Het waterpaleis zelf werd helaas voor een gedeelte gerenoveerd, waardoor we de fonteinen niet in werking hebben kunnen zien. Maar de sfeer in het kunstenaarsbuurtje was geweldig!
Helaas moesten we deze wijk ook weer verlaten, want we wilden nog naar een tempelcomplex, de Prambanan. Hiervoor moesten we weer een stukje rijden en door de drukte op de weg duurde dit ritje aardig lang. Maar ons geduld werd ook hier weer beloond, het was prachtig! Overal torentjes die diende als tempels. Ook hier waren de prachtige tekeningen in de stenen te zien. Wat een dag vol met indrukken, het was onze laatste activiteit van de dag. Tijd om weer dingen te laten bezinken.

Surabaya (Bromo vulkaan)
Zondag 21-04-2019
We gingen weer verder reizen. Nu richting Surabaya, hier een vulkaan in de buurt bezoeken en daarna door vliegen naar Sumatra. Pap en mam moesten wennen aan de flinke reisafstanden, en helaas stond er vandaag ook weer een flinke tocht op de planning. Weer 10uur onderweg. En niet omdat de afstanden flink zijn, maar de wegen en de drukte werken hier niet mee. ‘s Avonds om 18.00uur waren we eindelijk bij ons hotel. Het was hup alles neergooien, eten en nog wat slapen. Want om 23.00uur werden we opgehaald om de Bromo vulkaan op te gaan. Dus het was weer flink aanpoten. En de drivers zijn hier altijd stipt op tijd, dus her en der wat minuutjes extra sprokkelen zat er niet in. Gelukkig konden we nog een beetje slapen in de auto.

Maandag 22-04-2019
Om 02.00uur kwamen we aan onder bij vulkaan. Je raadt het nooit! Te vroeg, het verkeer zat mee. Dus de een nog even wat doezelen in de auto en de ander wat lopen. Een uurtje later kwam de jeep aan, hier gingen we verder mee omhoog. Het was nog een aardig stukje! Na zeker weer een uurtje in de auto waren we bij het uitzichtpunt. De driver had ons al verteld dat we niet te dicht bij de krater konden komen, want de Bromo was op dit moment actief. Bij het uitzichtpunt hebben we ons even opgewarmd met een kop thee of koffie bij een vuurtje, want de temperaturen waren, brrrrr, koud. En toen om 05.30uur kwam de zon op, wat een mooi fenomeen om te zien. Geweldig hoe de zon het landschap verlichtte en hoe er een oranje gloed ontstond. De Bromo was adembenemend om te zien. Pap en mam waren helemaal onder de indruk van dit natuurverschijnsel. En al helemaal om hem actief te zien. De dikke witte rookpluimen kwamen uit de vulkaan. Toen de zon geheel op was zijn de met de jeep nog over het landschap gereden en daarna weer terug richting hotel. Rond 12.00uur waren we terug. Iedereen was gebroken. Dag en nacht werden omgedraaid, dus bedtijd!

Sumatra
Medan
Dinsdag 23-04-2019
Vandaag vlogen we via Kuala Lumpur naar Sumatra. We kwamen aan in Medan. Bizar hoe zo’n relatief snelle korte afstand zelfs met vliegen de hele dag in beslag neemt. Eind van de middag waren we bij ons hotel. Medan verbleven we alleen als overnachting om door te reizen naar onze volgende bestemming. Hier hebben we dus niets gedaan.

Toba meer
Woensdag 24-04-2019
Maar 4/5uurtjes reizen vandaag en dan zouden we bij het Toba meer zijn. Hier de aankomende dagen genieten op het eiland Samosir. Dit eiland ligt midden op het Toba krater meer. De reis verliep super vlot, bijna onvoorstelbaar. Yes, en dat was het ook. Een 45km voor de haven werden we uit onze taxibus gezet. We moesten overstappen op een taxi. Wij snapten er niets van, want we hadden een kaartje gekocht tot de haven. Waarschijnlijk ging er verder niemand uit het busje die kant op. En op deze manier konden er dan meer mensen van ons toeristen profiteren. Een jonge in de bus sprak goed Engels en hielp ons, tot dat wij een aantal kritische vragen stelden. Hij werd de mond gesnoerd en mocht niets meer tegen ons zeggen. Wij konden daaruit dus wel zo goed als zeker concluderen dat het bovenstaande klopte. Naja hoort ook bij reizen. Na wat heen en weer onderhandelen en even boos zijn werden we op gehaald door een nieuwe taxi. Deze bracht ons naar de haven waar we de boot pakten naar Samosir. We verbleven in het plaatsje Tuk Tuk. De veerdienst was helemaal super, bracht ons naar de stijger van ons hotel. We hadden prachtige kamers in een Batak huis (de bouwstijl van het eiland) wat uitkeek over het meer. Het was geen straf om hier even wat te relaxen. Lekker zwemmen en genieten van alle rust.

Donderdag 25-04-2019
Een dag niks, dat is een voordeeltje van reizen met pap en mam, de rustdagen moeten wat meer aanwezig zijn. Want het is immers hun vakantie. Jim en Babs hebben voor vandaag toch stiekem nog een verrassing op het programma staan, maar niet een flink actieve. Eerst mogen ze nog even uitrusten, wat zwemmen, lezen. Ondertussen hebben Jim en Babs nog wat dingen geregeld, de was, een massage voor morgen. Heerlijk! Om 13.00uur moesten pap en mam klaar zijn. We hebben ze meegenomen naar een klein restaurantje dat ook kookcursussen organiseert. Hier hebben wij mogen leren hoe we zelf, een curry, redang, gado-gado en temphe bereiden. Het was een openbaring voor ons hoe zij werken met allerlei kruiden en dit mixen tot verschillende kookpasta’s. Na anderhalf uur kokkerellen was het eindelijk tijd om onze gerechten te proeven. Het was heerlijk! Wat hebben we genoten van onze zelf bereidden gerechten, met uitzicht over het meer. Na deze lunch was het voor niemand een straf om lekker uit te buiken op het balkon, aan het water of tijdens een power nap.

Vrijdag 26-04-2019
Met een scooter het eiland verkennen. Dat was een must-do hier, dus dat lieten wij niet aan ons voorbij gaan. We reden door prachtige rijstvelden en kwamen langs dorpjes geheel gebouwd in Batak stijl, zelfs op de graven bouwden ze miniatuur versies van de Batak huizen om hun doden te eren. Deze graven kwam je op de meest ‘gekke’ plekken tegen, bijvoorbeeld ergens midden in een weiland vol gewassen. Het verkennen van het eiland bracht ons ook naar het Batak museum, hier hebben we kunnen zien hoe de mensen hier hun goden aanbidden door middel van verschillende soorten dans. Na de dans kregen we door lokalen “toeristen” een lunch aangeboden. We moesten hun vooral vergezellen. Erg lief en we voelden ons echt welkom. Toen we de lunch op hadden en de mensen hadden bedankt reden we terug richting hotel. Pap en mam reden meteen door, Babs en Jim haalden nog snel de was op en bespraken een tijdstip voor een massage. Er kwamen begin van de avond 3dames naar het hotel om ons volledig in de watten te leggen. Pap paste, hij vindt dat niks, dus nam wat tijd voor zichzelf. De massage was totaal ontspannen en we voelden ons weer als herboren!

Bukit Lawang
Zaterdag 27-04-2019
Om 07.30uur kwam de boot ons ophalen bij het hotel. Vandaag gingen we verder, richting de jungle, Bukit Lawang. Toen we in de haven aankwamen werden we opgehaald door een mannetje die ons naar de driver bracht. We hadden ons weer voorbereid op een flinke tocht. Tegen het begin van de avond kwamen we aan bij Bukit Lawang. Bij de poort van dit dorp stond onze gids ons al op te wachten. Hij wees onze driver de weg naar ons hotel. Ons hotel lag gelegen aan de rand van de jungle, aan de rivier. Onze kamers keken uit over het dorpje, de jungle en de rivier. We werden bij onze kamer gelijk verwelkomd door een aantal apen. Even wennen, pap schoot meteen de kamer op en wilde eerst weten of het veilig was. Toen dat bevestigd werd kwam ook hij even snel kijken. ‘s Avonds spraken we af met onze gids in het restaurant van het hotel. Hier legde hij ons alles uit over de twee daagse jungle trek die we morgen gingen maken.

Zondag 28-04-2019
De jungle in! Orang Oetangs spotten! We konden niet meer wachten, vol energie begonnen we aan onze tocht. Het klimaat was warm, hoge luchtvochtigheid, flink zweten. Om 07.00uur vertrokken we al, want onze gids (Bendy) wilde geen andere toeristen tegenkomen. Na een uurtje wandelen kwamen we de eerste Orang Oetang tegen. Moeder met kind. Wat waren wij onder de indruk. Een dier wat echt op ons mensen lijkt. De manier waarop het kleintje bij moeder aan de borst zat, zo ongelofelijk aandoenlijk om te zien. Onze harten smolten. Om weg te lopen was daarom ook lastig, we konden er uren naar kijken. We moesten door, dus hup verder. Een plek zoeken om te ontbijten. Wat een verwennerij, heerlijk vers fruit! Maar dat vond een aap ook. Dus hij opende de aanval op ons, hup hij had een stuk fruit te pakken. We moesten als een gek alles in de tas stoppen en schoten weg. De aap was erg agressief. Zelfs zo, dat onze gids met hem het gevecht aan ging om ons te beschermen, maar ook om de aap een lesje te leren, nooit geen mensen aan te vallen. Pap en Babs stonden meteen als twee angsthazen achter een boom. Mam en Jim waren vooral op hun hoede. Enfin! We konden verder de aap was weg. Klommen een berg op, want als we geluk hadden konden we vanuit daar de mannelijk orang oetang spotten. Het blijkt namelijk dat alle bomen heen en weer gaan met zoveel geweld dat je dit vanaf boven af kunt zien. Je hoort en ziet hem aankomen, maar helaas! Pech voor ons. Wel een gibbon gespot, wat zeer speciaal was, omdat hij op ooghoogte met ons was. Normaal zitten ze in de toppen van de bomen. Zelfs de gids was onder de indruk. En we werden voor de lunch nog beloond met weer een orang oetang, moeder met kind. Na de lunch moesten we kiezen tussen de moeilijke of makkelijke route. Het werd moeilijk. Pfw! Het was flink klimmen en klauteren. Een uur lang klimmen naar boven en je vasthouden aan de wortels van de bomen om niet weg te glippen in de modder. En bij het afdalen was het precies hetzelfde. Onderweg kwamen we nog 3keer een orang oetang tegen. Wauw! Wat een dag! Zo mooi! Zoveel te zien. Toen we bij onze overnachtingsplek aankwamen waren we moe, maar tevreden. Het lag aan een rivier, dus we doken zo snel mogelijk het water in. Even lekker opfrissen, want je kon ons uitwringen. Wat een cadeautje is zwemmen in de rivier dan! Uitrusten en vooral genieten van de natuur.

Maandag 29-04-2019
Rustig aan opstarten. Besloten om niet meer een wandeltocht te maken door de jungle, maar te wandelen naar een waterval waar we vooral konden ontspannen, zwemmen. Het was flink warm. En we waren gister al zo verwend dat het qua wandelen en dieren spotten even goed was. We moesten de rivier oversteken om bij de waterval te komen. En de stroming was best pittig. Dus pap en mam werden met een band naar de overkant gebracht en wij zwommen er achteraan. Dit ging natuurlijk tegen alle principes in van pap, want hij is toch niet oud, hij kon zelf zwemmen en had geen band nodig. Op de terugweg ging hij daar echt niet meer in. Wij lagen in een deuk, geweldig die trots! ‘Never give up’ zei onze gids steeds als motto tegen pap en mam. Hij was zo trots wat zij hadden gedaan vandaag en gister, was voor hem in 10jaar tijd de eerste keer dat hij mensen van 60 mee had genomen op de zware hike. Prachtig om te zien die trots. Na wat zwemmen en relaxen bij de waterval gingen we terug naar het kampterrein. Hier nog even wat lunchen en toen al raftend de rivier af. En nee niet met een kant en klare boot, maar autobanden die ze aan elkaar knoopten tot boot. Alle bagage in grote zakken erop, wij erbij en daar gingen we. Een minuut of 45 stroomafwaarts naar het dorp. Heerlijk! In het zonnetje op het water. Halverwege de middag kwamen we terug bij het hotel. Hier sloten we samen de mooie twee dagen af.

Dinsdag 30-04-2019
Bendy kwam ons eind van de ochtend weer ophalen. We zouden vandaag naar een olifanten opvang in Tangkahan gaan. De route er naartoe was vreselijk! Hobbel de bobbel. Geen normaal stukje weg was er te vinden. Een kleine 40km in 2,5uur. Door gezeten kwamen we uit de auto. Blij dat we er waren. Daar gingen we, uhmz nee, we moesten nog een half uur wachten, dus weer wat zitten. Gelukkig vloog de tijd. Jim en mam hadden er super veel zin in. Babs was wat gespannen en pap paste. Wat een immense dieren, jeetje! Zo groots! Met een borstel liepen we de rivier in waar de olifanten waren om ze te wassen. Mam en Jim genoten zichtbaar. Wat vonden ze het geweldig om zo dichtbij te mogen komen. Ze waren zelfs niet bang om ze te voeren en hiervoor hun hand in de bek van de olifant te steken. Babs hield een gepaste afstand, toen ze gewend raakte kwam ze steeds een stapje dichterbij. Pap kwam geen stap dichterbij, die zag je op een gegeven moment rennen over het strand toen een jongen olifant hem achterna zat. Het enige wat je hoorde was; ‘Help me! Please help me!’. De tranen van het lachen biggelde bij de rest over de wangen. Na een uur zat het verzorgen van de olifanten erop. Nog even een verfrissende duik in de rivier en weer terug met de auto. Nu wisten we wat ons qua route te wachten stond. Maar wat maakte dat nog uit, want het was weer een onvergetelijke dag. Onze gids had de afgelopen dagen geweldig geregeld. Alles tot in de details verzorgd. Om hem te bedanken hebben we hem met zijn hele familie uitgenodigd ons te vergezellen naar het restaurant. Dit was een groots cadeau voor hem, ze hebben er zichtbaar van genoten. Een prachtige afsluiting.

Woensdag 01-05-2019
De hele ochtend hadden we nog om te relaxen. Iedereen deed even zijn eigen ding. We werden om 15.00uur opgehaald, want er stond een flinke reis op het programma. Eerst nu 3uur in de auto naar Binjai. Daar was het weer wachten op onze nachtbus naar Banda Aceh.

Pulau Weh
Donderdag 02-05-2019
Jim jarig! Welkom bij de club van 31-jarige. Erg feestelijk wakker worden in een nachtbus. Gelukkig gingen we vandaag naar het tropische eiland, Pulau Weh, een betere bestemming om je verjaardag te vieren. Na de bus pakten we een taxi richting haven, nog een klein uurtje op de veerboot en dan waren we op het eiland. Daar aangekomen weer een taxi in naar ons hotel. Rond 12.00 waren we in het dorpje van ons hotel. Het laatste stuk naar het hotel moesten we lopen, want de auto kon hier niet komen. Onderweg namen we even een break aan het strand om te lunchen. Na de lunch was het nog geen 5min en toen waren we er eindelijk! Onze laatste bestemming! Een paradijs! Wauw! Een huisje op palen aan zee. Pap was zichtbaar ontroerd door het gehele plaatje en mam genoot in stilte. Ze waren beide helemaal gelukkig, zo de reis afsluiten, een droom die uitkomt met deze accommodatie. Je hoorde de golven onder je huisje tegen de kant op kletsen. We sliepen echt boven zee. Toen we ons allemaal hadden geïnstalleerd was het zo snel mogelijk het water in, zwemmen! Afkoelen, want het was goed warm. De aankomende dagen alleen maar niksen, genieten!

Vrijdag 03-05-2019
Het niksen beviel ons heerlijk! Alle tijd genomen om alleen maar uit te rusten. De een las een boek, de ander lag in de hangmat. Af en toe was eten, drinken. Een beetje zwemmen. Jim en Babs hebben de reis verder uitgestippeld. Plannen gewijzigd. Door de aanslagen in Sri Lanka kunnen we er niet heen. Dus alle plannen omgegooid. Gekozen om Sri Lanka en Tanzania in te ruilen voor een 4weekse roadtrip door Zuid-Afrika. Ook zeker geen straf!

Zaterdag 04-05-2019
Het niksen vandaag al van de baan. Toch wat gaan ondernemen! In alle vroegte al de boot op om dolfijnen te spotten. Voor pap en mam een eerste keertje. Ze genoten zichtbaar, zo bijzonder voor ze. Na het spotten van de dolfijnen zijn we koffie gaan drinken en ontbijten. Vervolgens de boot weer op. De hele dag overal snorkelen. We begonnen bij een onderwater vulkaan. Wat een geweldig natuur fenomeen om te zien. Als je naar de bodem door zag je de kraters en de bellen die naar boven borrelde. Wauw! We hadden dit nog nooit gezien. De bellen waren zo fascinerend dat je er uren naar kon kijken. Maar we moesten door. We stopten bij een rots partij op zee. Hier kwamen vele scholen vissen samen. Het was niet gelogen, het leek wel een Aquarium. Nog nooit zoveel vis en kleur bij elkaar gezien! De rest van de dag snorkelden we nog op een aantal plekken. Qua vis was het nergens meer zo indrukwekkend, maar het bleef mooi. Na de lunch hebben wij pap en mam gedropt op het strand. Wij zijn toen verder gaan snorkelen. De hele dag heerlijk op en rondom het water. Op deze manier toch nog een ontspannen dag.

Zondag 05-05-2019
Een echte zondag, rustdag. De Ramadan zou morgen starten en dat was goed te merken op het eiland. Het liep leeg en alle restaurantjes zaten langzamerhand al dicht. De meeste mensen vertrokken naar het vaste land om bij hun familie te zijn. Het was maar goed dat wij niet veel wilden en dit toch onze laatste relax dag hier was. We hebben ons volledig aan de stilte moeten overgeven.

Maandag 06-05-2019
Tot 12.00uur hebben we nog wat kunnen luieren. Het regende pijpenstelen. Dat was een tweede bevestiging dat het goed was dat we verder gingen. Terug naar het vaste land. Om 14.30uur pakten we de boot naar Banda Aceh. Eind van de middag waren we bij ons laatste hotelletje samen.

Banda Aceh
Dinsdag 07-05-2019
Al vroeg opstaan. Pap had een ontbijtje voor iedereen gemaakt. Vandaag zou iedereen weer zijn eigen weg vervolgen. Babs en Jim richting de Filipijnen. Pap en mam naar Jakarta om dag erna door te vliegen naar Nederland. De 4 weken zaten erop. Babs had het er best even moeilijk mee, heimwee kwam om de hoek kijken en had zoiets lekker naar huis. In tranen afscheid nemen. Ook dat hoort er op zulke momenten bij. Maar gelukkig zien we elkaar allemaal weer over iets meer dan 2 maanden.

Samen gelachen, diepgaande gesprekken gevoerd, een traan gelaten, versteld gestaan van al het moois en minder moois op deze wereld, ons onder laten dompelen in de cultuur. Alleen maar samen Genoten! Wat een heerlijke, mooie en fijne tijd! Deze herinneringen pakt niemand ons meer af.