Colombia in zijn geheel

Ipiales- Popayán- Cali- Salento- Medellin- El Zaino- Tayrona Park- Minca- Cartagena

Het is een verslag voor Colombia geworden. Helaas liet internet ons zwaar in de steek hier. Dus neem lekker de tijd om dit immense verslag telezen. Colombia we hebben genoten van je! Tijd te kort en wij hierdoor een reden om terug te keren.

Ipiales (Las Lojas)
Maandag 12-11-2018
Nog even een ochtendje rondom de grensstreek grbleven. Hier bevindt zich het plaatsje Ipiales nog vrij onbekend onder de toeristen. Dus nog niet veel bezocht. De lokale mensen verwelkomen je ook om deze reden erg hartelijk, we krijgen duimen, high fives, vele glimlachen en worden ook aangegaapt alsof we aliens zijn. Vooral Babs heeft er veel last van, blonde haren, blauwe ogen, hier echt uit dat sprookjes boek gekropen. Dat went ook wel weer, komt helemaal goed.
Vanuit Ipiales was het 15min met een taxi (deze deel je met lokalen totdat hij vol zit) naar Las Lojas waar zich een prachtige Kathedraal in een kloof bevond, gebouwd tegen de rotswand. Hier wordt deze plek gezien als een bedevaartsoord, net zoals wij Lourdes kennen. Toen wij aankwamen was er nog een mis gaande, volop bezocht door de Colombianen. Zij hadden lege jerrycans mee om ze te vullen met 'heilig water'. Bijzonder om een keer te zien. Na wat rondgekeken te hebben gingen we terug naar het hotel om onze tassen op te halen, zodat we verder konden reizen naar St. Augustin.
We moesten eerst naar Popayán om over te stappen op de bus naar St. Augustin. Helaas had onze bus 4 uur vertraging waardoor we niet meer verder konden. We werden dus verplicht oom in Popayán te blijven slapen. Hierdoor moesten we andere keuzes maken en St. Augustin overslaan, anders zouden we in tijdnood kunnen komen met onze reis naar Panama. Ja, heel bizar, tijd te kort komen tijdens je wereldreis, maar het blijkt toch een feit! De wereld is zo mooi en heeft zoveel te bieden.

Popayán
Dinsdag 13-11-2018
Naar het centrum voor een free-walking-tour. We waren keurig op tijd, konden het helaas niet vinden. Dan maar zelf door de stad. Na even rondgelopen te hebben toch even bij het toeristen informatiepunt naar binnen. Deze man hielp ons verder. De tour was net begonnen en hij stuurde ons door naar een meisje wat op het plein stond. Kwamen we bij haar was het een Spaanse tour, jammer. Maar wat zijn ze behulpzaam en lief. Zij belde haar collega en vroeg waar hij was, bleek om de hoek te zijn, dus konden nog snel aanhaken. Super!
Tijdens de tour veel geleerd over het stadje. Het is nog niet echt ontdekt onder de toeristen, maar het begon te komen. Het was een mooi, klein en idyllisch stadje. Ze noemen het ook wel 'de witte stad'. In het oud historische centrum zijn alle huizen wit geverfd. Dit is wettelijk bepaald, dus zo voorkomen ze dat deze traditie wordt verbroken. Doe je niet mee moet je toren hoge boetes betalen.
Na onze tour zijn we door gegaan richting Cali, de stad van de Salsa.
'S avonds laat kwamen we aan bij ons hostel. Babs was bij aankomst niet zo blij met de plek die was geboekt. De sfeer voelde niet prettig. Iedereen hing volop binnen met een jointje, sigaretje en was aan het gamen. Maar goed, niet over oordelen, want het hostel zelf was super schoon, heel netjes. We hadden een dorm geboekt, maar kregen een privé ruimte en wij waren toch iedere dag weg dus hadden er verder geen last van.

Cali
Woensdag 14-11-2018
Eind van de ochtend zijn we richting centrum gelopen. We wilden een goed pin automaat vinden, want het is nog best lastig om geld te pinnen in Colombia, of je moet er fikse bedragen voor betalen. Een uur lang hebben we alles geprobeerd, toen de moed maar opgegeven. Zelfs al contact opgenomen met Nederland of het gebruiken van the Western Union bank niet goedkoper was. Nog een bank proberen dan, weer niets. Babs draaide zich om en zag toen Pichincha staan, yes! Dit was de bank die we in Ecuador ook gebruikte, waarbij we weinig kosten maakten en grote bedragen konden pinnen. Hiervoor zolang opzoek geweest, maar gelukt! Bleek wel dat deze bank alleen in de grote steden zit, dus dat werd flink pinnen.
Doordat het zoeken naar een juist pinautomaat zoveel tijd had gekost konden we meteen aansluiten bij de free-walking-tour Cali. Onze gids heeft ons zoveel mogelijk over Cali laten zien, geweldig! Eén ding gebruiken ze nog steeds vanuit vroeger uit in Cali, het schrijfplein. Vroeger werden hier gedichten geschreven, tegenwoordig kunnen lokalen juridische brieven laten uit typen hier door schrijvers. Dit gebeurt nog op een typemachine, bizar! Op deze manier lossen ze problemen op van de analfabeten en niets om je voor te schamen, want het was super druk op dit plein. Mooi om te zien hoe oude gebruiken in een nieuw zinvol jasje worden gestoken, met een kleine twist.
Onze gids tipte ons op het einde van de tour nog over wat salsa tentjes, want je kon Cali niet verlaten zonder de salsa bezocht te hebben. Dus dit werd onze eerste avond opstap tijdens onze reis!
We zijn begonnen in een tent waar salsa vooral werd gedanst, hier hebben wij onwijs genoten van alle kunsten die de lokalen vertonen tijdens deze dans. Wat mooi en wat knap, een plezier om naar te kijken! Lokalen pikte ook toeristen weg van de kant om mee te dansen, dus wijselijk ging Babs ieder blik uit de weg. Hier had ze totaal geen zin in, laat haar maar kijken.
Nadat we een aantal uurtjes in deze bar hadden gespendeerd zijn we verder gegaan. In de kroeg ernaast bleek een bigband live op te treden en vanavond was er geen dresscode gekoppeld aan het bezoeken ervan, dus wij naar binnen. Deze ervaring was zo geweldig! Echt wauw! Wat kunnen die mensen spelen, zo mooi, zo knap! Wat een muziek. Een genot om naar te luisteren en te zien.
Onze eerste avond uit was een zeer geslaagde avond!

Donderdag 15-11-18
Onze laatste dag Cali, het wordt niet gezien als een high light onder de toeristen, maar wij hebben er van genoten. Vandaag Cali afsluiten met een Free-Salsa-Tour. Tijdens deze tour hebben we van alles geleerd over de oorsprong van de Salsa. Het is een muziek- en dansstijl dat later is ontwikkeld, door allerlei eerdere muziekstijlen te mixen. In Cali/ Colombia hebben ze er nog wat extra aan toegevoegd, meer freestylen, je lijf het werk laten doen tijdens de dans. Dat hebben wij gisteravond inderdaad mogen zien. Nadat het salsa onderdeel zijn we nog gaan kijken naar wat graffiti werken in de stad. Hierbij ging het vooral om de beroemde kunstenaars. Deze kunstenaars vertelden allen hetzelfde verhaal, met andere afbeeldingen. Cali es Cali, Cali is Cali. Kom naar Cali toe om te voelen, proeven, ervaren hoe Cali is, want Cali is Cali.

Toen naar de bus richting Salento, hier hadden we een prachtig hotel geboekt. Een houten hutje in een weiland, lekker achteraf met een prachtig uitzicht over de vallei. Om er te komen was nog wel een opgave, want zoals gewoonlijk, weer vertraging met de bus, hierdoor de aansluiting gemist en konden we niet meer verder. De oplossing was maar het dichtstbijzijnde dorp in de buurt van Salento en hier een taxi pakken, dus dat maar gedaan. De buurtbus was alleen niet bij met ons, want we hadden grote tassen, deze hielden daardoor plek bezet dus moesten daar extra voor betalen. Hadden we nog nooit meegemaakt, maar prima, het was laat en wij vonden het allemaal wel best. Na de busrit overstappen in de taxi die al klaar stond, blijkbaar gebeld door de buschauffeur (hoezo vriendendiensten). Wij vonden het heerlijk en een local had ons stiekem de prijs ingefluisterd zodat ze ons niet konden oplichten en dit klopte allemaal. Toen we in Salento aankwamen en onze taxichauffeur het adres lieten zien werd hij laaiend, want het lag 1,5 km buiten het centrum dus hier moesten extra kosten voor gerekend worden. Na een lange discussie zeiden wij dan hij 2000 pesos (€0,55) cent extra kon krijgen en niet meer. Hij was het er totaal niet mee eens, maar akkoord. Toen de 1,5 km begon werd hij helemaal gek, scheldend zat hij in de auto. Het was een bospad en hiervan zou zijn auto "kapot gaan". Maar hij reed door, pfw. Toen wij uitstapten waren we helemaal klaar met deze middag reizen, maar konden we er tegelijkertijd ook om lachen, want een avontuur weer.

Salento
Vrijdag 16-11-2018
Wakker worden van de koeien en paarden die naast ons hutje in het weiland liepen. Een heerlijke manier om zo wakker te worden, van alle natuurlijke geluiden om je heen. Vandaag gingen we naar Los Nevados, het nationale park. In dit park groeien de palmen tot wel 60 meter hoog. Om in het park te komen moesten we een taxi pakken, the willys. Deze stonden klaar op het centrale plein. Met een taxi afgeladen vol (zelfs mensen die achterop de bumper stonden), gingen we richting park.
De weg er naartoe was al super, wat een uitzichten. Maar de palmen die we zagen bij aankomst waren wel heel erg indrukwekkend. Hier hebben we heerlijk gewandeld. We konden kiezen uit een route van 2uur of een van 5uur. We gingen voor de laatste. Van hoge palmen, naar modderige bospaden, het oversteken van de rivier met bruggetjes, stukjes door het water lopen, door het weiland, wat was het afwisselend en mooi. Zelfs de plensbui die we onderweg over ons heen kregen kocht de pret niet drukken. Onderweg glibberde het hierdoor aardig. Waar Babs tegen Jim zei dat hij op moest passen met de gladheid, gleed zij zelf onderuit in de modder. We voelden ons weer als 2 kleine kinderen, 2 avonturiers op pad, geweldig!
In de middag kwamen we terug in het dorpje, hier hebben we wat rondgeslenterd en weer wat souvenirs gekocht. De tas die straks met Sylvia mee terug moet raakt steeds voller, oeps!
We hebben de dag heerlijk afgesloten met een eigen gemaakte maaltijd, even geen gefrituurde dingen, want dat doen ze hier met alles, maar gezond, verse groentes.

Zaterdag 17-11-2018
We hadden nog een extra dag Salento geboekt, want het is er zo heerlijk. Nu hadden we ook nog de tijd om naar een coffee farm te gaan. Bij het ontbijt vroeg een vrijwilliger van het hostel of hij mee mocht, natuurlijk! Daarna sloten ook nog twee anderen aan (Scott en Chloé, waar we nog steeds contact mee hebben, maken de reis naar het zuiden, andersom). Met z'n vijven gingen we op pad. Wij hadden een heel klein onbekend koffieboertje opgezocht om te bezoeken, hier ging alles ook nog ecologisch, perfect! Onderweg kwamen we weer andere mensen tegen die Scott en Chloé weer kende, zo vormden we een groep van 8 personen. Zij wilden eigenlijk maar een andere farm, maar zijn uiteindelijk toch met ons meegegaan. De wandeling naar de boerderij toe was al prachtig en door al het geklets van iedereen vlogen de kilometers voorbij.
Bij aankomst op de boerderij was de boerin dolgelukkig, zo'n grote groep was geweldig voor haar, want de toeristen slaan deze boerderij vaak over. Ze heeft meerdere keren het aantal mensen geteld om te kijken of het wel echt waar was. Wij keken elkaar aan en zeiden, we hebben de juiste plek gekozen. Dit geluk was ook te merken tijdens de tour. De gids gaf aan niet heel goed te zijn in Engels, maar zijn best ging doen. Met wat hulp her en der deed hij het fantastisch. Zijn ogen glommen van geluk, dat was duidelijk zichtbaar. Op het eind van de tour hebben we samen een heerlijke kop koffie gedronken. Hierna weer terug maar het dorp. In het dorp besloten we samen nog te lunchen en tijdens de lunch kwam het plan om samen te koken. De hele dag hebben we met deze club mensen gespendeerd, iedereen maakten zijn of haar keuze wel/niet mee te eten of mee te gaan naar de stad 's avonds voor een biertje. Wederom een heerlijke dag!

Zondag 18-11-2018
Vroeg vertrekken, want vandaag gingen we naar Medellin. We wisten niet precies hoe laat er een bus zou vertrekken, maar dat zouden we daar wel zien. Op het busstation moesten we een uurtje wachten, prima, lekkere kop koffie drinken dan maar. Tijdens het wachten herinnerde Babs zich ineens dat er een tas was blijven liggen bij het hostel. De tas met onze kookspullen. Wat zouden we doen, het laten of de gok nemen en het ophalen. We hadden 35/40 minuten en heen was minimaal 20 minuten heen lopen. Jim ging terug en Babs wachtte bij de tassen. Het was nog even spannend maar om 12.03 kwam Jim de hoek om, gelukkig, gered! Naja gered, de buschauffeur was zo vriendelijk even te wachten.
De rit naar Medellin, was prima, weer iets langer dan gepland, maar niet ernstig. We zijn er nu wel aangewend steeds 1-2 uur extra rekenen qua reistijd. Bij aankomst in Medellin was het taxi scoren en naar ons hostel. Wat hadden we een geluk met onze taxichauffeur, het adres op de kaart in boeking bleek niet te kloppen met het adres van het hostel. De chauffeur heeft ons geweldig geholpen door de eigenaresse te bellen en de juiste richting te vragen. Na even zoeken had hij het gevonden, hij bleef net zo lang wachten totdat we binnen waren. Dit duurde even, want het bleek dat we door het openen van een sleutelkastje met een code (die we niet hadden) de sleutel konden pakken om binnen te komen. Gelukkig was de taxichauffeur er nog, hij weer bellen, gelukt! We kregen de code en konden naar binnen. Dan merk je toch wel hoe afhankelijk je bent van internet/whatsapp. Bij binnenkomst bleek het geen hostel te zijn maar een privé huis, met alles erop en eraan. Zelfs een wasmachine, geweldig! Een soort airB&B. Top!

Medellin
Maandag 19-11-2018
Omdat onze tijd kort was in Medellin hadden we 2 tours op een dag gepland. In de ochtend de Free-Walking-City-Tour en in de middag de Free-Walking-Zippy-Graffiti Comuna 13-Tour. Een hele mond vol en een flink programma. 'S morgens had Babs het idee naar het centrum te lopen, was maar 4km en dan hadden we meteen wat ochtend beweging gehad. Deze wandeling bracht ons door de meest uiteenlopende buurten. Dus ook de delen waar je je minder prettig voelde. Jim was heel duidelijk, de volgende keer gewoon de metro.
Tijdens de tour werd ons van alles verteld over de stad. Er waren hier geen historische gebouwen, omdat dit de stad was van de industriële tijd. Er is wel een grote geschiedenis aanwezig als het gaat om drugskartellen en hun oorlogen. Pablo Escobar, de grootste drugsbaron uit de geschiedenis van Colombia had vroeger de macht over deze stad. In deze tijd willen ze niet meer aan hem herinnert worden, dus noemen ze niet zijn naam tijdens een tour, maar noemen ze hem 'the famous criminal' dit omdat de Colombianen geen Engels spreken en dan niet begrijpen dat het over hem gaat, want dat willen ze niet uit respect voor de lokalen. Dat wil niet zeggen dat de tour in het geheel hierover ging, juist niet, maar sommige dingen zijn tot stand gekomen door hem en dit werd dan benoemd. Hoe de invloed van drugs Medellin vroege heeft gemaakt tot de gevaarlijkste stad van de wereld en dat nu de veiligheid weer terugkeert en het toerisme aantrekt. Dat onze gids nu op plekken in deze stad kan komen, waar hij 20/30 jaar geleden niet kon komen is bizar.
Na afloop van de tour heeft hij ons ook nadrukkelijk gevraagd geen Pablo Escobar tour te doen uit respect naar de Colombianen. Dat begrepen wij en het gekke is dat er vele Colombianen zijn die hierom vragen niet alleen in Medellin.
In de middag gingen we verder naar Comuna 13, een wijk waar vroeger alle arme werden "gedumpt". Deze wijk was zeer kwetsbaar, dus zeker gevoelig voor de drugskartels. De schade hiervan ondervinden ze nog steeds. Het is er nu veilig om overdag als toerist te komen. Ondanks dat is de armoede is nog steeds zichtbaar. Ze hebben het in de loop der jaren wel voor elkaar gekregen dat huizen werden versteend (nog niet allemaal), dat er elektrische tijd en stromend water aanwezig is. Met vele jongere werkers proberen ze de kinderen weg te houden bij de criminaliteit, dit werpt zijn vruchten af, maar ze zijn er nog lang niet. Deze buurt zit vol met graffiti werken. Deze werken vertellen alles over het leven in de wijk, het leven tussen hoop en vrees. Maar de vrees wordt steeds meer hoop en deze hoop wordt steeds meer zichtbaar. Vol passie en met tranen in haar ogen deed onze gids haar verhaal. Ze was op momenten diep geraakt over de dingen die ze zei. Zo is er recent nog een einde gemaakt aan onenigheid tussen twee districten binnen deze wijk. Hierbij vertelde ze dat deze onenigheid gepaard ging met geweld en hiervan wilde je geen getuigen zijn.

Jeetje wat hebben we deze dag een indrukken opgedaan, vooral emotioneel waren we geraakt. In Nederland kennen we armoede en geweld, maar zoals dat hier aanwezig was, mogen wij god danken op onze blote knieën dat wij in Nederland leven. Zelfs mensen, gezinnen die leven in en op de vuilnis en hier hun eten moeten vinden.

Dinsdag 20-11-2018
Gister hebben we zoveel indrukken opgedaan dat we vandaag even de tijd nemen om dit te verwerken, even wat door de stad lopen, de kabelbaan pakken over een van de wijken tegen de heuvels voor een prachtig uitzicht.
Ook tijdens de kabelbaantocht was de armoe weer aanwezig, nu te zien van boven. Maar ook was tegelijkertijd te zien hoe gelukkig de mensen hier waren, naja voor zover wij dat juist interpreteren. Kinderen rennend en lachend met een bal door de straat, mensen die samen kaarten bij elkaar op de stoep. Gelukkig was dat ook te zien.
Na ons kabelbaan avontuur zijn we gaan shoppen, op de straat, we hadden wat t-shirts nodig die verdwenen waren na het wegbrengen van de was. Dus zeiden we tegen elkaar, laten we bij de straatventers wat kopen, verdienen zij ook wat. Het gevoel dat je nog "iets" kunt doen na alles wat we hebben gezien.

Woensdag 21-11-2018
Guatape bezoeken stond vandaag op de planning. Dus met de metro naar terminal Norte en vervolgens nog 2 uur met de bus naar Guatape. In dit dorpje waren de huizen echt nog authentiek be- en geschilderd in Colombiaanse stijl. Voordat we nar het dorpje gingen zijn we nog gestopt bij 'the Rock'. Een flinke rots wat een prachtig uitzicht geeft over het gebied als je hem beklimt. Na ruim 650 traptreden waren we boven, geen zuchtje wind te bekennen dus bloody hot! Maar als je dan van je af keek was het wauw! Meertjes en bos gebied wat prachtig met elkaar verbonden was. Schitterend om te zien! Na even boven te zijn geweest was het terug klimmen, tuktuk in en door naar het dorpje. Ook hier keken we onze ogen oud, wat leuk hier! Prachtig al die kleuren en op ieder huis was een ambacht te zien, wat er van oudsher had moeten zitten. Deze ambachten waren als 3-d stickers aangebracht en daarna beschilderd in prachtige kleuren en met allerlei verschillende details. Op het terras heerlijk genoten van onze ijskoffie en de tijd genomen om het plein met huizen erom heen eens goed te aanschouwen. Daarna nog een aantal uren hier rondgedwaald, winkeltjes in en uit en ons fotolijstje gescoord voor de verzameling, uit ieder land een fotolijst. In de middag zijn we weer terug gegaan naar Medellin. In het centrum wat gegeten en toen met de metro weer richting kabelbaan. 'S avonds gaf dit een prachtig uitzicht over de stad, al die lichtjes. Wat een mooie afsluiting van de dag.

Donderdag 22-11-2018
Laatste dag Medellin, niet veel op de planning. Tassen waren gepakt dus nog wat wandelen dan maar. Jim wilde graag nog even naar het stadion lopen. Toen we daar kwamen bleek er niet veel te doen. Wat rondom het stadion geslenterd. Bleek dat het hele gebied uit allerlei verschillende sport accomodaties bestond, net een klein Olympisch dorp. Alles in een park, zwembaden, turnhallen, skate parken, hardloop gebied, noem maar op zo gek niet te bedenken. Overal waren de mensen ook druk bezig hun sport te beoefenen of te bekijken.
Vanuit dit gebied zijn we doorgelopen richting centrum, weer wat gekeken en natuurlijk weer wat gekocht, oeps!
Rond half 3 waren we terug in ons huisje. Hup alles pakken. We hadden wat eten gekocht om mee te nemen in de bus dus wilden dat pakken en toen, koelkast leeg alles weg. De poetsvrouw had alles weggegooid, want ze wist niet dat het van ons was. Babs was furieus en Jim was meer van pech maar relax we veranderen er niets aan. Maar gewoon het principe nieuw en veel voedsel zomaar weggooien, had het dan meegenomen, maar weggooien...... Nee dat kan echt niet.
Hup vergeten, niet meer de dag door laten beïnvloeden en door richting bus. Waren wel te vroeg op het busstation, maar gaf ons de gelegenheid om wat te eten, lezen, relaxen. Daarna nachtbus in naar Santa Marta en vervolgens meteen door naar El Zaino.

El Zaino
Vrijdag 23-11-2018
Bus bus en nog eens bus. Overal hadden wij gelezen dat het 13 uur zou duren. Op ons ticket stond aankomst 5.20 top dachten wij. Om 12.00uur zaten wij nog in bus. Jim: balen maar kunnen er niets aan veranderen en Babs heel erg geïrriteerd en ze was al slecht in orde. Zij wilde de bus alleen maar zo snel mogelijk uit. Gelukkig hadden we de I-pad vol netflix downloads staan. Op een gegeven moment pakte Jim de bus bonnetjes, dus nog maar eens kijken wat er qua eindtijd stond. Wat bleek, er stond pm ipv am achter de tijd. Door alle werkzaamheden was de tijd verdubbeld. Hier hadden wij niet opgelet. Dit maakte dat de frustratie richting de busmaatschappij en (slome) chauffeur zakte. De reis verder werd er niet chiller door, maar ach, zoals Jim zei accepteren. Gelukkig waren we rond 17.00uur bij ons hotel. Inchecken en nog snel een duik in het zwembad, hebben we hier toch nog even van kunnen genieten.
Meteen besloten een dag extra te boeken, zodat Babs een dagje kon uitzieken en Jim kon chillen.

Zaterdag
24-11-2018
Vandaag niets gedaan. Echt een dagje zwembad hangen, boekje lezen en af en toe verkoeling zoeken in het water. 'S middags nog even naar een supermarktje gelopen om een broodje te scoren en zelfs dat was al afzien. Babs moest echt even bijkomen. Goed dat we gekozen hadden voor een dagje rust. 'S avonds nog even wat gegeten bij de buurman op straat. Dit was overigens heel erg gezellig. De man was erg dankbaar dat we gekomen waren. Gaf ons een boxje om muziek op te zetten en wilde alles voor ons doen. Nadat we daar een uurtje of 2 hadden gezeten hadden zijn we terug gelopen.

Tayrona Park
Zondag 25-11-2018
Vroeg uit de veren, want vandaag gingen we wandelen in Tayrona Park. Hier bevinden zich prachtige stranden. De grote rugzakken lieten we staan bij ons hotel en met de dagrugzak gingen we op pad. Bij de ingang van het park reserveerden we twee hangmatten op een camping in het park.
De wandeling was prachtig, de begroeiing hing soms over de paden heen en op sommige stukken moest je over grote rotsen klimmen. Het was voor Babs wel even afzien, het zweet gutste en ze was nog wat benauwd. Nog niet helemaal fit, maar wel gelijk die ziektekiemen eruit. Na een uurtje lopen waren we bij onze camping waar we onze spullen dropte en alleen een zwemtasje meenamen. Op weg naar de camping kwamen we aan de klets met een ander Nederlands stel met wie we de rest van de dag hebben gespendeerd. Vanaf de camping was het nog een kleine 45minuten lopen naar het stand. Voor ons duurde het iets langer, want we hadden ons verlopen. Net op die niet zo makkelijke paden, modder paden. Je zakte hier tot je enkels weg in de modder. Gelukkig was maps.me onze redding, geweldige app, die ons altijd de juiste weg wijst. Zo kwamen we toch nog vrij snel aan bij het strand. Het was prachtig, de rotspartijen bij het strand maakte het heel bijzonder. Bij aankomst was het snel het water in. Heerlijk de hele middag nog aan de waterkant gezeten. Eind van de middag liepen we terug naar de camping, waar we rond 17.00uur moesten zijn, want dan gingen de stranden en het park dicht ivm de dieren. Het werd tegen de schemering te gevaarlijk om nog in het park rond te lopen. Op de camping lekker douchen, het zoute eraf, het water was steen koud, maar zo heerlijk bij deze temperaturen. 'S avonds nog de hele avond yahtzee gespeeld en daarna was het slapen, want om 22.30uur ging alle stroom uit. Voor het eerst een nachtje doorbrengen in de hangmat.

Maandag 26-11-2018
We zijn vroeg vertrokken richting uitgang, want we gingen vandaag door naar Minca en wilden voor de hitte uit het park zijn. Terug bij het hotel aangekomen was het alle tassen weer in orde maken en nog even zwemmen om af te koelen voor vertrek. Met de bus eerst weer terug naar Santa Marta en vervolgens door naar Minca. De busritten verliepen snel. In de middag kwamen we aan. We hadden een heerlijke slaapplek bij een oudere man thuis. Hij was zo gastvrij en deed alles voor je. We mochten er zelfs wassen, geweldig! Toen we ons hadden geïnstalleerd gingen we naar een plek waar we wifi hadden om wat dingen te regelen. Dit was een klus, want wifi was schaars hier. Gelukt, ook nog een terrasje aan de rivier dus dat was geweldig. Hier de hele middag wat vertoeft.
'S avonds hebben we onszelf eens verwend met een uitgebreid etentje. We hadden een Arabisch restaurant gevonden. Zo lekker en ook nog eens gezond, wat hier erg lastig is.

Minca
Dinsdag 27-11-18
Vroeg uit de veren voor onze hike. Een tocht van ongeveer 6 tot 8uur. Langs watervallen en door prachtige natuur. De route zo uitgestippeld dat we in het begin en aan het eind langs een waterval kwamen voor wat verkoeling. Halverwege de route kwamen we nog langs een uitzichtpunt.
Na de eerste waterval kozen we voor een kortere route, althans dat dachten we. Qua kilometers klopte dit, maar qua tijd niet. Het pad bestond uit stijle klimmen en kleine modderpaden. We waren blij met deze route, want we kwamen geen enkele toerist tegen en het was offroad. Halverwege de klim kwamen we op eens over een koffieplantage, waar vele lokalen aan het werk waren. Ze vonden het prachtig dat wij langs liepen en wij vonden het prachtig om te zien hoe zij druk bezig waren. Hun manier van werken is nog zo primitief, er komt geen machine aan te pad, ze werken kei en kei hard. Na de koffieplantage was het nog even door klimmen tot het uitzichtpunt, helaas hingen er veel wolken tussen de bergen, dus was er weinig uitzicht. Het kon ons niet zoveel schelen, want de route had alles al goed gemaakt. Vanaf nu was het alleen nog dalen. Onderweg kwamen we langs een klein winkeltje waar we onze lunch scoorde, we moesten genoegen nemen met alleen wat fruit, maar het was zo heerlijk fris. Het was vanaf hier nog een kleine 2uur lopen naar de waterval, die verkoeling was welkom. Ondanks de bewolking was het warm. Eenmaal bij de waterval besloot Jim niet te zwemmen, want het water was freezing. Babs lag er natuurlijk al in, hoe kouder hoe beter. Even bijkomen en het laatste uurtje terug lopen. Wat hebben wij genoten deze dag van een geweldig, mooie wandeltocht.

Woensdag 28-11-2018
Vandaag doorreizen naar Cartagena. Tijdens het inpakken van de tas heerste er bij Babs paniek, een tas met cadeautjes was weg, helemaal niets voor haar om zoiets kwijt te raken. Nee!!! Jim bleef beduidend relaxter en gaf al snel aan dat ze dan waarschijnlijk met het opnieuw inpakken van de tassen niet meegekomen waren. Dit betekende dus dat ze in ons vorige hotel lagen. Babs had geen rust meer en wilde het zo snel mogelijk weten, helaas zaten we op een plek zonder wifi en hadden we geen sim-kaartje van Colombia. Jim bleef rustig en stelde voor om eerst te gaan ontbijten en daarna zagen we wel verder. Maar echt geen rust in de kont voor Babs, dus die ging tijdens het eten een winkeltje in om te vragen of ze mocht bellen. Na 5keer proberen geen gehoor. Dan maar koffie opdrinken, broodje eten en ons erbij neerleggen. Kwam het vrouwtje van het winkeltje naar ons toe, het hotel had teruggebeld. Yes! Het was gevonden en lag daar. Jim stelde voor dat hij het ging halen 45minuten heen en weer terug, zo lief! Wat een engel! Babs wachtte met alle bagage op kantoor van busstation tot Jim terug was, zodat we daarna onze reis naar Cartagena konden voortzetten. We hadden vooraf al wel op internet gelezen dat de voorgaande hotelgasten niet zo te spreken waren over de wijk waar ons hotel lag. De wijk werd als gevaarlijk bestempeld. Hier liepen we ook tegenaan bij het scoren van een taxi, maar we hadden iemand gevonden die ons wel wilde brengen. Toen we bij het hotel kwamen snapte we het wel, 's avonds moest je niet voor de lol gaan dwalen in deze buurt. De taxi moest ook eerst binnen de poort rijden voordat we uit konden stappen. Wij vonden het allemaal prima en gaan morgen wel beoordelen of de wijk echt 'gevaarlijk' is, want het is nu te laat om dat nog goed te kunnen beoordelen.

Cartagena
Donderdag 29-11-2018
Panama en Costa Rica moesten gepland worden, dus hier hadden we vandaag voor uitgetrokken. Eerst even de wijk in om boodschappen te doen zodat we wat te eten hadden. Konden we meteen zien of het echt "gevaarlijk" was. Nou prettig was anders, de drugs werd zichtbaar gedeald en gebruikt op straat. Dus in een rechte lijn liepen wij naar de supermarkt en terug.
Toen we ons helemaal hadden geïnstalleerd om de voorbereidingen te treffen voor Panama en Costa Rica kregen we een mail van het reisbureau waarmee we naar Panama zouden zeilen over 3 dagen. De reis was gecanceld, gelukkig hadden ze nog een aantal andere opties voor ons. Dus alle spullen weer wegleggen, taxi in en naar het reisbureau. Na wat onderhandelen konden we alsnog vertrekken met een andere boot, wel 1 dag eerder dan gepland, maar dikke prima! Het leverde ons ook weer een aantal voordelen op, dus beide partijen tevreden.
Weer terug met de taxi naar het hostel om onze planning verder op te pakken. Dit is aardig gelukt. Panama is rond, alleen Costa Rica is moeilijker dan verwacht, want het land heeft te veel moois om te zien in een korte tijd. Keuzes maken, bleh!

Vrijdag 30-11-2018
Toch besloten om uit te checken in ons huidige hotel en te verplaatsen naar een andere buurt. Dit betekende wel een nachtje op een slaapzaal slapen, maar voor 1 nacht geen probleem. Toen we aankwamen op onze nieuwe plek voelde het al meteen fijn. Gewoon de deur uit kunnen lopen en lekker rond slenteren. Dat was wel waar we wat behoefte aan hadden. Het lag ook op een geweldige plek, bij het historische centrum, met zwembad. Het zwembad heb je hier ook wel nodig, want het is erg warm, bijna te warm om te bewegen.
Na even snel wat gegeten te hebben in de stad hebben we de rest van de middag uitgetrokken om in het zwembad te hangen en Costa Rica verder te plannen.

Zaterdag 01-12-2018
De dag van vertrek naar Panama! We hebben er erg veel zin, tot 6 december zitten we op de boot en tussendoor maken we verschillende stops op de San Blas eilanden. Maar voordat we gaan nog even een free-walking-tour meepakken, hadden we gehoopt. Helaas een no show van de tour gide, dus zelf heerlijk wat door de stad geslenterd. Wat is Cartagena een mooie stad. Alle kleine romantische, kleur volle straatjes. Echt heel erg sfeervol. De rest van de dag hebben we ons wat voorbereid op de zeiltocht en wat gerelaxt aan het zwembad.